DVO Voetbalclub Schorrik Budel

Shirt DVO Budel

Voetbalvereniging DVO aan ‘de Schorik’ in Budel

Beschrijving van het ontstaan van een Budelse voetbalvereniging en de bijzondere sportieve verbroedering van haar leden, van oprichting tot heden.

Door: René Vos (lid)

Wie naar het einde van Schoordijk in Budel, in de volksmond ‘De Schorik’ genoemd, gaat treft aan het einde van deze weg een voetbalaccommodatie aan. Nu voorzien vlaggen met het logo van DVO, een mooi egale groene grasmat voorzien van keurige witte belijningen, een ballenvanger en een omkleed-ruimte. Achter dit voetbalveld gaat een halve eeuw voetbalplezier schuil waar vele  Cranendonckse mannen “hun messen eens slepen” om voor een sportieve overwinning te strijden. Een voetbalclub die heden ten dage nog steeds floreert met dezelfde geest als bij de oprichting  in 1970.  

Voor het maken van deze beschrijving zijn er diverse personen geïnterviewd. Als auteur voetbal ik sinds 1983, met een onderbreking vanwege militaire dienst, ook bij DVO. Ook mijn eigen ervaringen zijn in deze beschrijving meegenomen.

‘De Schorik’ (De Schoordijk)

‘De Schorik’ is zoals Wikipedia (internet) aangeeft een gehucht in Budel, gemeente Cranendonck. ‘Schorik’ betekent in het oud Brabants een verhoging of dijk, vandaar ook de Nederlandse naamgeving Schoordijk. Uit de volkstelling in de periode 1795-1971 volgt een registratie van 45 huizen, 106 mannen en 104 vrouwen. 1 man en 3 vrouwen afwezig. De Schoordijk met haar uiteindelijk einde aan de bossen langs het DVO terrein was in de jaren dertig onverhard en begon bij huize Sak. Nu rotonde burgemeester van Houtstraat en Nieuwendijk. Zie kaartje uit 1928. ‘De Schorik’ is altijd al een hecht buurtschap geweest met families die al jaren op elkaar moesten vertrouwen in goede en slechte tijden. Uit deze buurt kwam ook het idee om elkaar jaarlijks te ontmoeten als buurt op een buurtfeest.

Leen Schoordijk nr 5196x Tante Leen -Oma Govers - kopie

        Leen Govers Schorik nr 5.                            Leen en Oma Govers 

Een eerste aanzet hiertoe ‘door vrienden’ werd al gemaakt in 1940. De buurtvereniging kreeg, mede door toedoen van Pier van Cranenbroek de mooie naam ‘Door Vrienden Opgericht 1940’, kortom DVO. Het bord met gelijkluidende tekst heeft nog vele jaren in een tot clublokaal omgebouwd kippenhok gehangen achter huize Driek en Lies van Cranenbroek aan de Nieuwendijk in Budel.

DVO 1940

                                             Eerst DVO-ers 1940 aan de Schorik 

Rooms-katholieke Jonge Boerenstand (RKJB)

De buurt bestond overwegend uit boeren en vele jongeren sloten zich in die tijd aan bij de Rooms katholieke Jonge Boeren (RKJB). De organisatie van de Rooms-katholieke Jonge Boerenstand: RKJB werd in 1920 opgericht als onderafdeling van de NCB: Noord-Brabantse Christelijke Boerenbond.  Er waren voor jonge boeren maar weinig mogelijkheden voor samenkomsten in de dorpen. Vooral de geestelijkheid maakte zich zorgen over de tijdsgeest. Fietsen op zondag en overdreven sportgeest hielden gevaren in voor deelname aan de kerkelijke activiteiten. En de boerenstand diende de kern te zijn en te blijven van kerk en maatschappij.  Daarvoor diende de beleving van de godsdienst  en vorming voorrang te krijgen boven alle andere (sport) activiteiten.

Velen zullen de RKBJ en haar zuster organisatie Boerinnenbond niet kennen mede doordat deze in 1966 een verandering ondergingen waaruit de meer bekende KPJ (Katholieke Plattelandsjongeren) en KVO (Katholieke Plattelandsvrouwen), uit voortkwam. Dit kwam omdat vanwege de florerende sportactiviteiten steeds meer jongeren, die geen agrarische achtergrond hadden, lid werden van de RKJB. Omdat dit volgens de statuten van de NCB niet mogelijk was, werd na lang beraad besloten om een nieuwe organisatie structuur op te zetten. Dit  resulteerde in de oprichting van de nieuwe Katholieke Plattelandsjongeren Organisatie (KPJ) in 1966. De Boerinnenbond maakte een verandering naar de Katholieke plattelandsvrouwen Organisatie (KVO), momenteel Vrouwen Nu. De oprichting van zowel de KPJ als de KVO symboliseerden een doorbraak van een zuiver agrarisch naar een breder plattelandsmilieu. Deze lijn zou zich ook doorzetten naar de leden van de uiteindelijke voetbalvereniging DVO die in het begin nog betiteld werden als ‘de boeren van de Sorrik’ maar heden te dage bestaat uit een gemêleerd gezelschap van allerlei beroepsgroepen.

In de RKBJ afdeling Budel waren ook jonge boeren actief zoals Jen Bergmans, Jan van Lier, Wim Beerten, Pier van Cranenbroek. Zij woonde op de ‘de Schorik’ of hadden daar verkering. Bij de jaarlijkse buurtactiviteit Paaseieren zoeken was het traditie dat, nadat alle eieren door de buurtkinderen geraapt waren, de mannen onder elkaar nog een fanatieke voetbalwedstrijd speelde.

RKJB Sportdag Sterksel (1)                                                  R.K.J.B afdeling Budel in Sterksel                       

2e Paasdag, maandag 30 maart 1970

Daags nadien op 2e Paasdag, maandag 30 maart 1970, concludeerde Wim Beerten letterlijk “we komen veul tekort, als we uns ginge trimmen”. Afgesproken werd om de zondag erop om 10:30 uur te verzamelen voor een gemeenschappelijke trimloop.

Wim Beerten, Jan van Lier, Ries Govers en Jan van der Palen sloten zich aan voor een eerste trimloop door de Buulderbossen nabij de omgeving van de ‘scheetberg’ (Schietberg). ‘De scheetberg’ lag rechts in het bos iets voorbij het huidige DVO voetbalterrein aan de rechterkant, richting het motorcrossterrein. Het was een ophoging van stuifzand waar door diverse verenigingen met kogelgeweren geschoten werd. Deze berg diende dan als kogelvanger maar was daarnaast ook een uitstekend middel om de beenspieren te trainen door er vervolgens diverse keren tegenop te klauteren.

Trimmen op zondag werd ‘een hype’ zou men heden ten dage zeggen en langzaam werd het aantal steeds groter. Trimmen was overigens in die tijd niet iets gebruikelijks maar de ervaring die onder andere Jen Bergmans had als leider vanuit de RKBJ kon men goed gebruiken. Zo sloot Jen maar ook Driek en Pier van Cranenbroek ook aan. Iedereen die zin had en fanatiek was mocht aansluiten, iets wat nu nog overigens steeds geldt.

Kort na aanvang werd er ook al eens een bal meegebracht en gevoetbald. Dit gebeurde dan op een primitief veldje van “Poel van Toon Meeuwissen, nabij ‘de scheetberg”, vertelt Jen Bergmans, waar eerst nog wat dennen verwijderd moesten worden. Van de boomstammen werden een goal gemaakt en zo kon er gevoetbald worden.

Het voetballen was eerst onder elkaar, zoals het momenteel op zondag vaak nog is. Maar al snel werd er uitgekeken naar teams die waar DVO zich aan kon meten. Eerst tegen andere teams vanuit buurtgenootschappen in Budel. Deze reeks werd al snel uitgebreid met wedstrijden tegen bedrijfsverenigingen zoals Philips Maarheeze, naar Steksel, Ospel maar ook in Stamproy en Nederweert.  DVO ontwikkelde zich steeds meer als een voetbalclub.

DVO voetbalveld eind jaren '70

DVO-ers eind 1980. In het midden breed lachend Gerd Nicolin (D) op bezoek bij DVO

Voetbalveld aan de Schorik eind 1970            DVO op zondag morgen (ik) 4e li-boven (1983)

Er bleven echter leden die voordat ze gingen voetballen eerst een rondje gingen trimmen door de Buulderbossen, zoals dat de traditie voorschreef. Na het warmlopen kon men dan aan de slag met bal. Dit liep dan ook wel eens uit op hilarische taferelen als het bijvoorbeeld mistig was, vertelt Jan van lier. We waren door de mist eens de weg kwijt geraakt en stonden “bi van de Wildenberg” in Maarheeze aan het spoor te zoeken naar het DVO voetbal terrein. De auteur zelf herinnert zich ook een voorval waarbij Sjaak Franssen, die altijd vooraf ging trimmen, gemist werd. Vele leden trokken de bossen in om Sjaak te zoeken. De auteur zelf stuurde een toevallig passerende patrouille van de Marechaussee er zelf nog op af om Sjaak te zoeken. Sjaak keerde vrij snel, iets of wat ontdaan terug, en als dank voor de bezorgdheid was er ’s weeks naderhand een extra borrel van Sjaak, na de wedstrijd.

Duitsers bij DVO

Een bijzondere fase in het bestaan van voetbalclub DVO deed zich voor vanaf begin jaren ’60. In januari 1963 namelijk kwam tussen de Nederlandse en Duitse overheden een akkoord tot stand waarin beide landen een kazernecomplex aan elkaar beschikbaar stelden, de ‘Budel-Seedorf’ overeenkomst. De Koninklijke Landmacht plantte de nationale driekleur en de brigadevlag van de 41 Pantserbrigade in het rulle zand van legerplaats Seedorf (Duitsland), en de Bundeswehr nam bezit van Kamp Budel, dat werd bemand door een opleidingseenheid van de Duitse Luftwaffe. Op 20 mei 1963 arriveren 40 Duitse militairen van het 2e Luchtmachtopleidingsregiment als kwartiermakers in Budel (het eerste permanente Duitse garnizoen in het buitenland sinds WO II), op 1 juli 1963 gevolgd door de eerste lichting dienstplichtigen. De volledige bezetting bedroeg ca. 3.000 manschappen. Zo’n 300 Duitse gezinnen van onderofficieren en officieren woonde in Budel in de ‘Duitse Siedlung’. Gaandeweg hun verblijf integreerden de Duitse militairen meer en meer met de Budelse gemeenschap. Vriendschappen werden gesloten en zo sloten zich ook Duitse militairen aan bij DVO. Duitse leden waren onder andere: Gert Nikoli, Manfred Krieze en Joepi.

De eerste Duitse militairen in Budel

Deze fanatieke en conditioneel sterke Duitsers hadden als onderofficier of officier vaak een leidinggevende functie waarbij ze in de gelegenheid waren om onvergetelijke feesten te organiseren voor de leden van DVO. Zo werden er bij feestavonden legertenten opgebouwd achter huize van Cranenbroek en hanen geslacht op de Duitse kazerne. Maar ook uitgebreid buffet met hofmeesters in de bediening op de kazerne waren geen uitzondering. Na hun verblijf van enkele jaren in Budel keerde ze nog regelmatig terug zoals bij het afscheid van Pier van Cranenbroek 1988 (zie foto). Ook werd DVO uitgenodigd om in Duitsland te komen voetballen onder andere In juni 1983. Toen reisde DVO  af naar SV Hellenhahn waar ze voetbalden tegen het senioren team van Nicoli. Later in 1997 naar Große Veen om te voetballen tegen het team van Manfred. Beide voetbal-avonturen natuurlijk voorzien van een mooie feestavond en goede herinneringen.  Als deze vriendschappen uit het verleden ook gaan ontstaan met de asielzoekers die op de voormalige kazerne verblijven, na de herbestemming van kazerne tot AZC, zal in de toekomst moeten blijken.

De DVO voetbal accommodatie

Het huidige voetbalveld aan de Schoordijk en de landerijen er omheen werden in 1942 als heidegrond ontgonnen door de familie Kuipers. Als we zaten te melken zegt Toos Kuipers, echtgenote van Jen Bergmans, dan stonk aan de ene kant de zinkfabriek en aan de andere kant zongen de Duitsers op de kazerne hun marsliederen. Dat was altijd mooi om te horen dat zingen, vertelt Toos. Bij de verdeling van de erfenis kreeg Toos de weilanden (ca. 65 are) toebedeeld. In 1973 werd bij de ‘ruilverkaveling’ de grond herverdeeld en toegevoegd aan de weilanden aan de Hoogstraat in Gastel waar de familie Bergmans het boerenbedrijf heeft (De Kavelruil: was een breed opgezette ruil van het ene stuk grond voor het andere. Met als doelstelling het efficiënter en ecologisch verantwoord gebruik van landbouwgrond). Door inspanning van Jen Bergmans, Driek van Cranenbroek en Wim Beerten werd het huidige voetbalveld echter buiten de verkaveling gehouden dit door intensieve contacten met de ruilverkavelinscommissie in Soerendonk.  Dit lukte en begin jaren ’80 werd de grond toegekend op naam van Driek van Cranenbroek als huurder van gemeentegrond. Tot op heden moet daar jaarlijks een vast bedrag aan huur aan de gemeente Cranendonck worden betaald.

DVO Meulen competitie(Foto: deelname aan De Meulen zomer-avond competitie). Het veld werd ingezaaid, belijnd en voorzien twee goals. Deze goals werden gemaakt van oude lantaarnpalen van de firma Nolte uit Maarheeze. Deze staan er na al die jaren nog steeds.  Midden op het veld was een kuil waar vaak water in stond en voorheen de koeien uit dronken. De eerste voetballers van DVO zullen vaak met deze kuil geconfronteerd worden als er water in stond. Na een grondige drainage en ophoging werd dit later verholpen. Sinds enkele jaren heeft de vereniging ook een grasmaaier in eigen beheer en zijn de taken voor onderhoud intern verdeeld. Opmerkelijk is dat oud leden zoals Ceel Cox nog vaak te vinden is om een helpende hand toe te steken.

De nieuwe accommodatie kon rekenen op toestroom van nieuwe leden waaronder veel jeugdige leden veelal zonen of bekende van oud leden. Zij hadden of hebben nu vaak een voetbal verleden bij SV Budel, Gastel Vooruit of de Kraanvogels (Soerendonk) nu FC Cranendonck.

Deze aanwas maakte het mogelijk om, naast de jaarlijkse geplande wedstrijden, ook deel te nemen aan de zomeravondcompetitie van café ‘De Meulen’ de zogenaamde ‘Meulencompetitie’. Hier werd vaak de sportiviteitsprijs gewonnen. Na een lange onderbreking neemt DVO sinds 2015 wederom deel aan BZA (Buul ZomerAvondcompetitie). Daarnaast voetbalt DVO jaarlijks tegen gelijksoortige clubs met de vaak nostalgische namen zoals: Heikanters (Waalre), De Classics (Liessel), De Kruisheren (Nederweert), Boeket (Nederweert) en vele andere veteranen teams.

Odvo 2p de voetbalaccommodatie heeft in 2014 en 2015 wederom groot onderhoud plaatsgevonden. Zo is er een grote omkleedruimte gebouwd, de zogenaamde ballenvanger vervangen en is het terrein voorzien van vlaggen met daarop het DVO logo. Daarnaast is er een pompinstallatie geplaatst zodat in eigen besproeiing van het veld in de warme zomers kan worden voorzien.

Foto: opening nieuwe accommodatie 2014

Tevens is het team voorzien van nieuwe kleding in traditionele geel/blauwe kleuren en voorzien van een speciaal, door Ruud Strauven (lid), ontworpen logo. Het logo dat vanwege de vele symboliek enige uitleg behoeft.

dvoIn het logo staat een lam, met een halo, dat verwijst naar het Paaslam. De dag waarop DVO informeel werd opgericht zijnde 2e Paasdag, maandag 30 maart 1970.  De vlag verwijst naar orde van Christus (het Lam Gods). Het blauwe kruis verwijst naar het framewerk van de hoogspanningsmasten die aan beide zijde van de DVO accommodatie staan. Geel is een echte paaskleur, en dat komt voort uit het oorspronkelijke Germaanse lichtfeest en later overgenomen door de Christenen. Geel is de kleur van de zon, die na donkere wintermaanden eindelijk weer te zien is. DVO; Door Vrienden Opgericht, Budel.

Tenslotte

Momenteel telt DVO 24 leden en wordt er nog wekelijks op zondagochtend, naast de geplande wedstrijden, gevoetbald om 10:30 uur. Dit overigens sinds de oprichting bij elk geschikt en ongeschikt weertype en omstandigheid. Menig verbouwing of familie aangelegenheid werd even geschort om toch even te kunnen voetballen bij ‘De vrienden op de Schorik’. In de voorbij 45 jaar hebben zich zo’n 26 leden aangemeld als lid van DVO. Naast de inschrijving als lid hebben vele andere vaak jeugdige leden, tijdens de zomer- en winterstop mee gevoetbald. Door de jaren heen zijn er talloze activiteiten zoals kinderfeestjes en onderlinge voetbalwedstrijden gespeeld door niet DVO-ers. Dit laatste overigens graag even afstemmen met de penningmeester. Kortom DVO is een begrip in Budel en omstreken. Een club met een gouden stelregel sinds de oprichting DVO:

                  Iedereen is welkom, mits fanatiek en een warm hart voor je medespeler.